اغلب گفته می شود که نیروهای خوب می توانند هر نوع ساختار سازمانی را کارساز نمایند. حتی برخی دیگر چنین ابراز می نمایند که وجود ابهام در سازمان چیز خوبی است، چون آن باعث می شود که تیم تشکیل شود، و افراد میدانند برای اینکه کاری انجام شود ناگزیرند همکاری نمایند. به هر حال، شکی نیست که اگر افراد بدانند در تیم چه نقشی را باید ایفا کنند و از رابطه ای را که در ایفای نقش با دیگری دارند آگاه باشند، بدون تردید نیروهای خوب و افراد تشکیل دهنده تیم به شیوه ای بسیار اثر بخش، همکاری خواهند کرد. این وضع همواره صادق است، چه در یک واحد تجاری، یک سازمان دولتی و یا یک ارکستر سمفونی. سازماندهی یکی از وظیفه های اصلی مدیریت است، یعنی طرح ریزی و حفظ سیستم نقش هایی را که افراد باید ایفا نمایند. برای اینکه یک نقش سازمانی وجود داشته و برای افراد معنی دار باشد، باید شامل:
هدفهای قابل سنجش و قابل اندازه گیری
یک دیدگاه روشن درباره وظیفه ها یا فعالیت های مربوطه
حوزه یا محدوده مشخصی از اختیارات وجود داشته باشد تا که افرادی که پستی را احراز می کنند بدانند چه هدفهایی را باید تامین نمایند. گذشته از این، برای اینکه افراد بتوانند نقش های خود را، به شیوه ای اثر بخش ایفا کنند، باید اطلاعات مورد نیاز و سایر ابزارهای لازم برای ایفای نقش به آنها ارائه شود.
یک ساختار سازمانی باید به گونه ای طرح ریزی شود تا به شیوه ای روشن مشخص شود که هر یک از افراد چه کارهایی را باید انجام دهند و هر شخص مسئول چه کارهایی است تا بتوان موانع ایجاد شده بر سر راه عملکرد را منتفی نمود و شبکه های ارتباطات و تصمیم گیری را مشخص کرد به گونه ای که آنها نشان دهنده و پشتیبان هدف های سازمان باشند.
دکتر حمید سرایداریان
